04. Przesmyk Centaura

Żołnierze Onesti, już zaniepokojeni, szybciutko opuścili przejście, nerwowo zerkając na turnie.
– Prędko! – krzyknął Dor.
Arnold i Grundy przemknęli przez przejście, Smash i Iren zawahali się.
– Szybciej! – ponaglał ich Dor. – Przechodźcie, zanim mgła zniknie!
– A ty? – spytała Iren.
Skoncentrował się.
– Żołnierze, odwrót! – zawołał pierwszy głaz. – Idą na nas!
Ze skał niosły się odgłosy wspinaczki.
– Bez ciebie nie pójdę! – uparła się Iren.
– Muszę odwrócić ich uwagę, dopóki nie przedostaniecie się przez to przejście! - zdenerwował się.
– Nie dasz rady, jak...
Głosy zamilkły. Magiczne pole zniknęło.
– Jak Arnold będzie za daleko – dokończyła.
Powracali zaskoczeni zniknięciem wroga żołnierze. Za chwilę ich dostrzegą, bo blask księżyca był zbyt jasny, żeby można było się skryć na otwartej przestrzeni.